Gdyby ktoś miał problem z kablami notorycznie chrupanymi przez gryzonie, to jest na to pewna rada. Podzielił się z nią mój stryj mający domek w górach, na polanie w lesie. Ślicze miejsce, ale tak samo o nim myślą autochtońskie gryzonie, nie tolerując w swoim rewirze zmotoryzowanych intruzów. Ilekroć stryj pojawiał się tam samochodem, to już następnego dnia rano miał problemy z jego odpaleniem. Sięgnął więc do skarbnicy mądrości ludowych, w której napisano, że żadne plastiki i inne nie oprą się siekaczom gryzoni. Walczyć można z nimi tylko naturalnymi sposobami, nie narażając przy tym żadnych zwierzątek na kulinarne rozczarowania
Kierując się tą mądrością mój stryj od wielu zaprzyjaźnionych właścicieli psów zebrał spory gałgan psiej sierści (o co nietrudno w okresie jesiennym i wiosennym), zapakował sierść do siateczki (o oczkach nieco drobniejszych niż podkoszulek kombajnisty
i umocował pakunek pod maską do amortyzatora. Od czasu zastosowania tego prostego wynalazku stryjaszek przestał jeździć do swojego domku z drugim kompletem kabli. Więc chyba to działa? Nie wiem tylko, czy to koło po stronie amortyzatora z pakunkiem jest częściej od innych obsikiwane przez miejskie pieski
a jak schowany to tylko do ASO KIA 
